Putin nie weźmie udziału w pogrzebie Gorbaczowa. Kreml ujawnił powody

We wtorek 30 sierpnia po długiej i ciężkiej chorobie zmarł Michaił Gorbaczow. W lipcu 2022 roku polityk trafił do szpitala. Zmagał się z cukrzycą oraz chorobami nerek. Rosyjska agencja TASS przekazała, że zostanie spełnione ostatnie życzenie Michaiła Gorbaczowa, który pragnął być pochowany na Cmentarzu Nowodziewiczym w Moskwie obok swoich przodków i żony Raisy.

Uroczystości pogrzebowe zaplanowano na sobotę 3 września i będą one miały elementy państwowej ceremonii. Służby prasowe Kremla ujawniły, że w pogrzebie udziału nie weźmie Władimir Putin. Dmitrij Pieskow tłumaczył, że prezydent Rosji pożegnał Gorbaczowa w moskiewskim Centralnym Szpitalu Klinicznym, gdzie we zmarł ostatni prezydent ZSRR. Dodał, że na udział w uroczystościach rosyjskiemu przywódcy nie pozwoli grafik roboczy.

Michaił Gorbaczow nie żyje

Michaił Gorbaczow był radzieckim i rosyjskim politykiem, Sekretarzem Generalnym Komitetu Centralnego Komunistycznej Partii Związku Radzieckiego (1985–1991) oraz przewodniczącym Prezydium Rady Najwyższej ZSRR (1988–1990). Był pierwszym i jedynym prezydent ZSRR (1990–1991), laureatem Pokojowej Nagrody Nobla za 1990.

W 1986 roku Gorbaczow zainicjował politykę pieriestrojki (przebudowy), która obejmowała modernizację gospodarki, zwiększenie swobód obywatelskich, ograniczenie korupcji i ocieplenie stosunków z Zachodem. Gorbaczow wprowadził też głasnost, czyli politykę wewnętrznej i zewnętrznej jawności państwa.

Czym była polityka głasnosti zapoczątkowana przez Gorbaczowa?

Kiedy prodemokratyczne protesty przetoczyły się przez narody bloku sowieckiego komunistycznej Europy Wschodniej w 1989 roku, powstrzymał się od użycia siły – w przeciwieństwie do poprzednich przywódców Kremla, którzy wysyłali czołgi, by stłumić powstania na Węgrzech w 1956 i Czechosłowacji w 1968. Jednak protesty podsyciły aspiracje do autonomii w 15 republikach Związku Radzieckiego, które w ciągu następnych dwóch lat rozpadły się w chaotyczny sposób.

Gdy w 1985 roku został sekretarzem generalnym Komunistycznej Partii Radzieckiej, mając zaledwie 54 lata, postanowił ożywić system, wprowadzając ograniczone wolności polityczne i gospodarcze, ale jego reformy wymknęły się spod kontroli.

Jego polityka głasnosti pozwoliła na niewyobrażalną wcześniej krytykę partii i państwa, ale też ośmieliła nacjonalistów, którzy zaczęli zabiegać o niepodległość w bałtyckich republikach Łotwy, Litwy, Estonii i innych krajów. Wielu Rosjan nigdy nie wybaczyło Gorbaczowowi zawirowań, jakie wywołały jego reformy, uważając, że późniejszy spadek poziomu ich życia jest zbyt wysoką ceną, jaką trzeba zapłacić za demokrację.